Yaoi of Manhattan

Na jego policzkach zagościł niemalże karminowy odcień czerwieni. Pomidor w środku lata, w dodatku w  pełnym słońcu nie miał aż tak intensywnego koloru, jak Caleb w tym momencie. Błękitne tęczówki niemalże z przerażeniem obserwowały, jak duże, silne dłonie smoka dotykają jego drobnych, bogu ducha winnych rączek. Odsunął się gwałtownie, wyrywając dłoń z jego uścisku, jedna poskutkowało to tym, że wpadł w jego ramiona. Jęknął cicho, odwracając się gwałtownie, co okazało się największym popełnionym przez niego błędem. Wielkie, błyszczące oczęta skierowały się prosto w oczy stojącego kilka marnych centymetrów przed nim bruneta. Anioł znów się cofnął, tym razem wpadając na zlew. Trzymany w dłoni talerz z hukiem wylądował na podłodze, kiedy drobne palce zaczęły drżeć.

Caleba totalnie zbiło to z tropu. Spodziewał się raczej jakiegoś brutalnego przyparcia do lodówki i gwałtu. Z zakłopotaniem odgarnął opadające na jasne czoło niesforne kosmyki, przygryzając dolną wargę. Policzki wciąż miał zarumienione, jednak trochę się uspokoił.
- Nic się nie stało - zapewnił, choć może trochę zbyt niepewnym głosem.
Kucnął przy nim, pomagając mu pozbierać szkło. Wrzucił potem wszystko do stojącego pod zlewem żółtego kosza. Uśmiechnął się lekko do mężczyzny.

Przygryzł lekko dolną wargę, marszcząc jasne brwi w zamyśleniu. Przez chwilę przyglądał się mężczyźnie, oceniając jaki rozmiar może nosić.
- Chyba... Chyba coś będę miał - zawyrokował w końcu, mijając go.
Zniknął na chwilę w sypialni i w końcu wrócił z równo złożoną, grafitową koszulką w dłoni. Dostał ją kiedyś na urodziny od znajomego, ale nie nosił jej po pierwsze dlatego, że była szara, a nie kolorowa, a po drugie dla tego, że wyglądał w niej jak w worku.
- Mam nadzieję, że nie będzie za mała - powiedział, podając ubranie brunetowi.
W międzyczasie z sypialni wyszła Vitani - krótkowłosa, czarna kotka. Przemaszerowała smokowi między nogami, o jedną z nich się ocierając i przystanęła przy zielonej miseczce z mlekiem.

Vitani była nietypowym zwierzęciem. Miała to zapewne po swoim właścicielu, bo i Caleb do normalnych się nie zaliczał. Żyło im się jednak wspaniale i żadne nie narzekało. Vitani tylko czasami czuła się niedopieszczona, co sygnalizowała aniołowi ostentacyjnymi przemarszami po sofie, na której akurat siedział i robieniem sobie z jego laptopa łóżka, kiedy akurat na nim pracował.
Mimowolnie - bo tak na prawdę w życiu by na to z nieprzymuszonej woli nie spojrzał! - zmierzył bruneta wzrokiem, nim ten zdążył się ubrać. Zresztą nawet ubrany był niemożliwie pociągający. Rzecz jasna blondyn jedynie wygłaszał w myślach opinię publiczną, jaką zapewne posiadał smok. Sam by przecież nigdy tak o nim nie pomyślał. Nie mógłby. Nie wypadało mu.

Caleb westchnął cicho, przekręcając klucz w zamku. Dokończył zmywać naczynia, a później od razu poszedł do łóżka. Po tym wszystkim jakoś nie chciało mu się czytać. Zdecydowanie za wiele wrażeń, jak na jeden wieczór. Uśmiechnął się pod nosem, wsuwając się pod kołdrę. Nawiasem mówiąc nie spodziewał się, że mężczyzna tak to zakończy. Nie wyglądał na takiego, który przejmuje się innymi, a już w ogóle przeprasza. Ułożył się wygodnie i zamknął powieki. Dopiero teraz uświadomił sobie, że nawet nie zapytał go o imię.
Zasnął niemal od razu - jak zwykle zresztą. Wystarczyła mu ciepła kołdra i miękka poduszka i w momencie odpływał.
Od jego spotkania ze smokiem minął już jakiś tydzień. Od tego też czasu zaczęły fascynować go nowojorskie zakamarki. Łaził więc z aparatem po starych fabrykach i tym podobnych miejscach, robiąc zdjęcia. Była to jego pasja i bardzo często można było spotkać go z aparatem. Zdjęć jednak nikomu nie pokazywał (poza Vitani, rzecz jasna, z którą potem przeglądał je w domu).
Każde dziecko wiedziało, że spacerowanie nocami po zaułkach jest spotem bardzo niebezpiecznym. Spały więc grzecznie w łóżeczkach, ukołysane przez kochających rodziców. Caleb jednak rodziców nie miał i wyjątkowo się nudził. Wyszedł więc z mieszkania i skierował się do leżącej niedaleko fabryki. Po drodze rzecz jasna wstąpił do kilku podobnych miejsc, ale w końcu, po niecałej godzinie dotarł do celu. Ostrożnie wlazł do środka, uważając, by nie zahaczyć szerokimi spodniami o wystające ze ścian druty. Stąpał jak najciszej, bo nawet dźwięk, jaki wydawały liczne bransolety zdobiące jego nadgarstki brzmiał tu jak hałas. Po chwili jednak do jego uszu dobiegły jakieś krzyki. Kierowany ciekawością ruszył w kierunku, z którego dochodziły. Nie minęła chwila, jak jego oczom ukazała się arena, na której waśnie potykało się dwóch osiłków. Dookoła poustawiane były prowizoryczne trybuny, wypełnione po brzegi fanatykami walk na śmierć i życie. Każdy jeden mierzył co najmniej metr osiemdziesiąt tez butów, a w barkach był szerszy, niż drzwi jego mieszkania. Caleb zrobił krok w tył, chcąc się jak najszybciej ewakuować, jednak nim się zorientował, za jego plecami wyrosło trzech pakerów.
- A co to za panienka? - wychrypiał jeden z nich, sięgając do wiszących na szyi blondyna naszyjników. - Płaska taka jakaś.
Pozostała dwójka zarechotała.
- No, ślicznotko. Co ty tutaj robisz, co? - zagadnął drugi, obejmując Caleba w talii.
Chłopak jęknął cicho, na darmo próbując wyrwać się z łap oprycha.
Nie dziwiło go to, że wzięli go za dziewczynę. Miał w domu lustro i zdawał sobie sprawę z tego, że urodę miał niemożliwie delikatną. Również jego ubrania, kolorowe, z masą dodatków przywodziły na myśl indyjskie kobiety. W chwilach takich jak ta żałował, że nie przypominał chłopaka. Nawet głos miał zbyt delikatny. Zawsze istniała jakaś szansa, że zaczepiający go mężczyźni lubowali się tylko w panienkach.

Ostatnio edytowany przez Caleb (2012-06-18 00:18:43)

- No nie bądź taka, pobaw się z nami! - dłoń obejmującego blondyna mężczyzny zsunęła się na kształty pośladek i ścisnęła go lekko.
Oddech mu przyspieszył, a dłonie nagle odmówiły posłuszeństwa. Wcale mu się ta sytuacja nie podobała. Z całych sił stanął mężczyźnie na nogę, jednak ten tylko zarechotał. No tak, Caleb mógł spodziewać się tego, że będzie miał glany, które nie mogły równać się z jego sandałkami. Jęknął cicho, znów próbując mu się wyrwać.
Tymczasem pozostała dwójka dobrała się do jego koszulki. Niższy wsunął szorstkie, zakończone brudnymi, przydługimi paznokciami dłonie pod kolorowy materiał, dotykając ciepłego ciała, a drugi szarpnięciem odkrył ramię anioła, znacznie rozrywając ubranie.
- Zaraz Ci pokażemy, co to znaczy dobrze się zabawić - mruknął ten ostatni i pochyliwszy się, przygryzł jasną, pachnącą jaśminem skórę. Błękitne tęczówki zaszły łzami. Chłopak był przerażony i zdawał sobie sprawę z tego, że nie miał z nimi najmniejszych szans.

Dwaj pozostali jedynie uśmiechnęli się kpiąco.
- Musisz poczekać w kolejce. Teraz jest nasza - mruknął ten, który obejmował Caleba, mocniej go do siebie przyciągając. Drugi natomiast zbliżył się do smoka, by po chwili zaatakować z dzikim krzykiem. Jego kompan, korzystając z tego, że uwaga smoka na kilka sekund skupiła się na atakującym, zamachnął się mocno i kopnął mężczyznę w łydkę, jednocześnie wbijając mu paznokcie w rękę którą Drago wciąż go trzymał.
Blondyn przerażonym wzrokiem spojrzał na długowłosego. Po zarumienionych policzkach spływały wielkie łzy, a podbródek drżał mocno. Bał się, czy mężczyzna poradzi sobie z przeciwnikami. Nie chciał, by przez niego coś stało się smokowi.
Tymczasem trzymający go oprych zaczął się do niego dobierać. Wsunął dłoń w spodnie blondyna i uśmiechając się okropnie zaczął pieścić kształtne pośladki, drugą ręką przytrzymując ręce chłopaka.