Yaoi of Manhattan

Jamie tego dnia wstał wcześnie rano. Zjadł pożywne śniadanie po czym zajął się roślinami rosnącymi w domu i swoim niewielkim ogródkiem który stworzył sobie na balkonie. Tak, hodował róże, uwielbia je. Ich delikatny, ale konkretny zapach no i oczywiście wygląd. Chińskie róże są wyjątkowe, nie wyglądają jak inne kwiaty tego gatunku. Są wyjątkowe. Bardzo o nie dbał, pielęgnował i na pewno nie chciał ich sprzedawać, nie było ich na sklepie. Były bardzo wyjątkowe. O dziewiątej poszedł na dół i otworzył sklep. Dziś znowu było mało osób, niestety. Mało osób docenia kwiaty, a już na pewno nie mężczyźni. Jeśli już ktoś przychodził to tylko kobiety, faceci przychodzili tylko wtedy gdy była jakaś okazja, dzień kobiet, walentynki, albo urodziny. I tak woleli kupić butelkę wódki albo innego alkoholu.
Wyjrzał zza blatu gdy usłyszał cichutki dzwoneczek i uśmiechnął się serdecznie do mężczyzny. Podszedł. Jest ubrany w zieloną koszulkę, jeansowe ogrodniczki i ciemne trampki. Uszy ma zakryte.
- Pomóc w czymś proszę pana?

Spojrzał w te piękne oczy. Uległ od razu.
- Ja... Hoduję je u siebie... W mieszkaniu, jeśli chcesz to... To mogę Ci... to znaczy panu pokazać. - Oblał się rumieńcem i spuścił głowę. Czemu zaproponował mu wejście mieszkania? No czemu? Tego nie wie, to było silniejsze od niego.

Jamie zamrugał.
- Nie nie, to nie problem. Dobrze, dam panu, tylko proszę sobie wybrać. - Nadal rumieniąc się zamknął drzwi od sklepu i wskazał mu drzwi na zaplecze.
- Schodami na górę, będę szedł za panem. - Zdjął fartuszek i powiesił go na wieszaku. Dlaczego tak zachowuje się przy tym mężczyźnie, dlaczego mimo, że go nie zna to ma do niego taką słabość.

Weszli do mieszkania. Jest małe, ale jasne i przestronne. Wszędzie są kwiaty, na parapetach, szafkach, podłodze. W oczy rzucają się chińskie róże. Są piękne, Jamie bardzo o nie dba, ma ich całkiem sporo.
- No... Tu są. - Pokazał i znowu oblał się rumieńcem.

Policzki Jamesa zrobiły się purpurowe.
- Dziękuję. - Powiedział cicho. Zapomniał się i odgarnął ciemne włosy za szpiczaste ucho.
- Kawy? Herbaty? - Dlaczego mu to proponuje?

Speszył się i wzruszył ramionami.
- Nie wiem. - Powiedział cicho.
- Nie chcę za nie pieniędzy, po prostu proszę go wziąć i dobrze się nim zająć.

- A dlaczego nie? - Nagle poczuł, że ma odkryte ucho. Natychmiast je zakrył i oblał się rumieńcem. Ma nadzieję, że nie widział. Przecież to chyba człowiek, może mu zagrozić.