Yaoi of Manhattan

[Metaforyczną bombę w postaci niedoszłej narzeczonej Kosmyka. Taką tylko mam wątpliwość - ten nowojorski Babylon jest taki sam jak ten pittsburgski? Czy ewentualnie może tradycyjny lub chociaż homo friendly również dla lesbijek?]

Usta mimowolnie wygięły mu się w szerokim uśmiechu, gdy poczuł w ustach charakterystyczny posmak. Zaciągnął się głęboko, mając zamiar dość szybko wprawić się w dobry humor. Dzisiejszy towar był pierwszej klasy, hodowany z czułością w piwnicy starej rudery przez jego zaufanego dilera, a jednocześnie całkiem dobrego znajomego. Właśnie dzięki temu tego wieczora jarali zielsko z obniżką trzydziestu procent.
- Tak, właśnie tak - wybuchnął śmiechem z kilkuminutowym opóźnieniem, jakby dopiero co uświadamiając sobie zabawność słowa 'waginosceptyk'. Wcześniej jakoś nie mógł tego dojrzeć, teraz zaś był to dla niego najlepszy kawał pod słońcem. - Jezu, ale dobre palenie, żyć nie umierać - właśnie zaciągał się kolejnym buchem, gdy zupełnie przypadkiem na końcu sali zauważył dobrze znaną sobie personę. Przez dłuższą chwilę zastanawiał się, czy może nie pomylił sobie osób. Jednak gdy Mulatka odwróciła się, prezentując w całości skąpą, przezroczystą sukienkę, był już pewien. - Caroline - mruknął bezgłośnie. Że z wszystkich modelek, z którymi zdarzyło mu się spać, musiał trafić na akurat ją! Co ona do cholery robiła w Nowym Jorku, przecież rok temu podpisała kontrakt i na jego mocy wyjechała do Japonii.

[Nie podejrzewaj mnie o terrorystyczne skłonności ;>]

Kosma nie miał pojęcia, że tak zareaguje na pojawienie się Caroline. Niby wszystko było już między nimi skończone, ponad dwa lata temu każde z nich rozeszło się w swoją stronę, stwierdzając że gdyby mieli być razem, to prędzej czy później się pozabijają. Poznali się dawno temu, jeszcze na Ukrainie. To Markovich zrobił jej pierwsze polaroidy i razem rozesłali je do agencji. Od tamtego czasu wiele się zmieniło, ona zyskała status supermodelki, on stał się wziętym fotografem. A oto, po latach, spotkali się właśnie w pieprzonym Babylonie. Kosma miał tam do niej jakiś sentyment, ale raczej ze względu na wspólną przeszłość. Choć krew trochę mu się buzowała, gdy dziewczyna pochyliła się nad jakimś starym pierdzielem, szepcząc mu coś do ucha.
Nie, nie, przestań! skarcił się w myślach. To było jej życie, mogła robić co chciała. On miał swoje własne, do klubu przyszedł z demonem seksu i to jemu powinien poświęcać całą swoją uwagę. Jeśli teraz się spotkają, to pocałuje ją w policzek, doskonale znając odpowiedź zapyta, jak tam w pracy i odejdzie w swoją stronę z Lucyferem. Tak, to był dobry plan.
- E, tam, nie znasz się - odwrócił się gwałtownie w jego stronę, kończąc przyglądać się dziewczynie.

[słówko wytrzasnęłam bodajże z polskich napisów któregoś z odcinków pierwszej serii Skinsów i cholernie mi się spodobało. jest takie... niewinne ;>]

Ostatnio edytowany przez Kosma Markovich (2012-05-13 21:54:39)

Kosma takich problemów nigdy nie doświadczył. Od małego istniały dla niego wyłącznie dziewczynki, dopiero w czasach licealnych przypadkowo zdał sobie sprawę, że trochę zbyt dużo uwagi poświęca półnagim kolegom w szatni po treningu. Ciężko mu było siebie samego zdefiniować, w swojej młodości nie bał się przeróżnych eksperymentów. Gdy niechcący jego problem wymsknął się przy matce, ta w skowronkach poleciała do swojego aktualnego wówczas partnera, by pochwalić się swoim synem - gejem. No cóż, to była dziwna kobieta, dziecinna, marzycielska, ale najukochańsza pod słońcem. Co z tego, że to on musiał jej matkować: płacić rachunki, robić zakupy czy wysłuchiwać żalów i skarg po jej kolejnym skończonym związku, przenigdy nie zamieniłby się z nikim innym.
Gdy Lucyfer złapał go, już chciał się przeciwstawiać. Doskonale wiedział, do czego to wszystko prowadzi. Dla Lincolna wszystko to przecież było zupełnie obojętne, równie dobrze mógł zabawić się dzisiejszego wieczoru jego kosztem.
- Cześć, co robisz w Nowym Jorku? - mruknął na powitanie, delikatnie całując ją w policzek. Perfumy te co zwykle, Miss Dior Cherie. - Caroline, to Lucyfer, naczelny New York Timesa. Lucyfer, to Caroline, twarz najnowszej bodajże kampanii Armani Code - co z tego, że ten fakt wiedział doskonale? Zastanawiał się tylko, jak dziewczyna przedstawi swojego towarzysza.

[O.o seriously? Przecież 3 i 4 to najgorsze sezony, w ogóle to druga generacja posysa. Głupi Cook, idealny Freddie, zbzikowana Effie i jeszcze te irytujące lesby. Pierwsza generacja była zdecydowanie najlepsza (Maxxie x Tony x.x), trzecia jakoś tam sie broniła, choć ostatni sezon był beznadziejny. A jeśli jeszcze nie widziałaś, to z ręką na sercu polecam Misfitsów, również od channel 4]

Ostatnio edytowany przez Kosma Markovich (2012-05-13 22:46:45)

Podobno to nie cycki definiowały wartość kobiety, choć pewnie zastępy heteryckich samców z podobnym stwierdzeniem by się niestety nie zgodziły. Jeśli chodzi o tę kwestię, Markovich raczej wolał się nie wypowiadać. W końcu każdemu mogło podobać się coś zupełnie innego. To chyba kiedyś nazywało się tolerancją, choć któż teraz  zna to pojęcie? W każdym razie ogólną tendencją była brzydota modelek. W większości dziewczyny, które zjawiały się na progu jego studia, prócz wzrostu żyrafy, tali osy nie miały nic innego do zaoferowania. Na jego nieszczęście Caroline nie zaliczała się do tej grupy. W sumie to wyglądała świetnie. Znacznie lepiej niż po ich rozstaniu. A może przemawiała przez niego po prostu zazdrość ośmiolatka, któremu zabrano zabawkę, a on nie zamierzał z nikim się nią dzielić? Kto wie.
- Wiesz, Lucyfer, nie do końca jestem przekonany do słuszności tego pomysłu. Bez obrazy, Caroline, ale przecież nie chcielibyśmy tobie przeszkadzać, czyż nie, Lincoln? - ostatnie słowo wycedził przez zęby, mając cichą nadzieję, że Lucyfer zrezygnuje jednak z świetnej zabawy.

[Ależ w ich ocenie nie kierowałam się orientacją (weźmy tu na przykład świetne 'The L Word'), po prostu miałam ochotę je zatłuc, szczególnie tą drugą bliźniaczkę. Wrr. A misfitsami strasznie się jaram, choć ostatni sezon bez Nate'a nie jest tym samym (który nawiasem mówiąc był cholernie podobny do kumpla z mojej klasy). QaF obejrzałam w całości w wieku 14 lat, zawsze byłam chyba dziwnym dzieckiem Oo, jednak angielskiego oryginału nie udało mi się przeboleć. A Supernatural skończyłam po kilku odcinkach, za straszne jak na moje gusta (ekhem, nigdy nie udało mi się obejrzeć ani jednego horroru w całości)]

Kosma w jednej chwili poczuł nieodpartą chęć rozwalenia czegoś. Chociażby samego Lincolna, był pierwszy na celowniku. Nie cierpiał, gdy inni igrali sobie z nim, stąpali na cienkiej linie markovichowego wybuchu. Swojej złości upust zwykle znajdował w barowej bijatyce. Obita morda była jedyną sprawiedliwością, którą w swoim życiu wyznawał. Była to nieodpowiednia, samcza rozrywka, jednak zwykle tylko ona działała na niego kojąco. Najchętniej przyłożyłby Lucyferowi. Za to że w ogóle zaciągnął go do dziewczyny. Za to że teraz świetnie bawił się jego kosztem. Gdy poczuł na linii szczęki delikatne muśnięcie języka, w pierwszym odruchu miał ochotę mu przyłożyć. Choć z drugiej strony nie było to wcale aż tak nieprzyjemne doświadczenie...
- Wiesz, Lincoln, wywołujesz we mnie pierwotne instynkty - wycedził przez zęby, mierząc go srogim wzrokiem. Przez chwilę ich oczy się spotkały, później Markovich przeniósł spojrzenie na dziewczynę. - Mam nadzieję, że nie masz nic przeciwko, jestem trochę zajęty. Bycie konsumowanym wymaga sporo czasu i wysiłku, kochana. Coś o tym wiesz, czyżbym się mylił - jego wargi wygięły się w złośliwym, nieprzyjemnym uśmiechu. Dobry nastrój wyparował, chyba po prostu będzie musiał skręcić więcej zioła.

[Ło, to ja też za jakąś starą robić nie zamierzam. Pierwsza klasa ogólniaka, pozdrawiam. I dzisiejszego, pięknego dnia otrzymałam pierwszą w pizdę w mojej religijnej edukacji [*]. W moim życiorysie również przeżywałam fascynację Zmierzchem, ale było to bardzo dawno temu, wolę się nie przyznawać. A z serialami aktualnie to ostatnio wzięłam się za zarąbiste 'Gotowe na wszystko' i czekam na kontynuację 'Switched at birth' (zdecydowanie najlepszy amerykański serial o nastolatkach). 'Plotkary' zdzierżyć nie mogę.]

- Tak jestem niemiły, tu się nie mylisz. Takim mnie cholera drogi Jahwe stworzył.  Nie potwierdzisz, złotko? - obdarował dziewczynę kolejnym nieprzyjemnym uśmiechem. Ta najwidoczniej nie miała zamiaru pozostać mu dłużna i tak przez chwilę stali na przeciwko siebie, niczym para starych, dobrych przyjaciół. Chyba rzeczywiście coś w tym było. - Wobec tego zawdzięczamy naszym prymitywnym przodkom. Słowo daję, cobyśmy bez ich odkrycia poczęli - nagle doszedłszy do wniosku, że co mu to to cholera teraz szkodzi, przechylił się w stronę Lincolna i złożył delikatny pocałunek na jego wargach. Jakby kompletnie zapominając o swojej towarzyszce, poświęcił sto procent uwagi Lucyferowi. No cóż, czasem potrafił być mistrzem w ignorowaniu innych. Co gorsza dla jego grzesznej duszyczki, nigdy nie widział w tym żadnego problemu. - To co? Mamy zamiar tak spędzić całą noc? Osobiście proponowałbym się jeszcze trochę zalać, ale wiesz, nie chcę cię sprowadzać na złą drogę - uśmiechnął się złośliwie, ot tak, bez wyraźnej przyczyny.

[A ja cholera muszę uczyć się o sposobach bandażowania, złamaniach kości i zatruciach na jutrzejsze PO -.-'. A jeśli chodzi o 'Gotowe' to jestem w trzecim sezonie, a Harolda ani widu, ani słychu Oo. Choć muszę Ci przyznać, ale ostatnio tracę o nim opinię. W zeszłym roku jego śliczną buźkę zobaczyłam w jakimś dziadowym 'Hellcats' (robił tam za jakiegoś profesorka, bodajże od historii). A ostatnio w 'Secret circle' jako tatuśka (Oo!) jakiejś nastoletniej panny czarownicy. Wszystko byłoby ok, gdyby nie fakt, iż oba serialidła strasznie posysały]