Yaoi of Manhattan

Papieros, dzisiejszy nieodłączny kompan Lucyfera, znalazł się w jego wargach, po chwili podpalony. Tylko po to, by ten mógł zaciągnąć się dymem i wprowadzić tę rakotwórczą substancję do płuc. Umrze młodo, na to liczył. Po co być starym, nieudolnym, niedołężnym, skoro można być zawsze młodym i pięknym, zapamiętanym w ten sposób? Lincoln nie miał pojęcia. Życie było zbyt piękne, żeby mieć z niego wspomnienia siebie samego pogrążonego w zamyśleniu nad tym, która laska najlepiej podtrzyma nasze ledwo ruszające się już ciało.
Tego dnia chciał skończyć samotnie. Był to chyba pierwszy raz kiedy chciał tak skończyć. Miał jednak po prostu zły humor. Za dużo pracy na głowie. A mówią, że to kobieta zamęczy człowieka. Trzeba się było domyślić, że skurwysyństwo jest w rodzaju żeńskim. Nigdy by się w to nie pakował.
Przeczesał ciemne włosy palcami, pozwalając sobie na chwilę zapomnienia. Zamknął oczy, kompletnie nie przejmując się tym, że barman pyta go, czy mu czasem nie dolać. Może i dolać, ale wymagałoby to skinienia głową. Chyba był chory. Dotknął swojego czoła. Rzeczywiście coś go łapało. No do kurwy nędzy, dlaczego? Jutro miał wpaść do niego mężczyzna z wymiany międzynarodowej. Student z Hiszpanii. Nie chciał tego przegapić. Mowy nie było. Musiał nabrać sił. Potrzebował E.
Odwrócił głowę na bok, kiedy usłyszał ten przyjemny, miękki głos tuż przy swoim uchu. Spojrzał na mężczyznę, a kącik jego ust mimowolnie powędrował ku górze.
-Oj, trafiłeś na kiepski moment. Czuję się jak gówno - powiedział, przesuwając dłonią po twarzy. - Danielsa. - dodał w końcu.

Lucyfer spojrzał na niego uważniej, kiedy ten zaczął tę swoją grę. Uh, jednak Lucyfer Lincoln - nie ważne w jakim wieku - nie mógł obejść się bez kompana na wieczór. Tym razem jednak nie był na siłach. Ani w sumie nie miał nawet ochoty na cokolwiek. A to... zdarzało się rzadko. Był też jeszcze jeden powód, ale te dwa pierwsze chyba kompletnie wystarczały, prawda? Odsunął swoją dłoń na bok kompletnie naturalnym gestem, udając że chce przeczesać swoje włosy. Wziął Danielsa do ręki i opróżnił szklankę jednym haustem. Mógłby pić wolnej, napawać się zapachem i smakiem alkoholu, ale wolał jednak opróżnić ją szybko i nie myśleć już o tym wszystkim.
-Nie. Wolę Babylon. Tu jest... dość obskurnie - powiedział, rozglądając się dookoła. Rzeczywiście, to nie były jego klimaty. W klubie Babylon może i było głośniej, ale wszystko wyglądało naprawdę odjazdowo. Chociaż tam jeszcze nie widział tej przystojnej buźki. A to wielka szkoda. Niestety, trafił na niego teraz. Teraz, kiedy wszystko było na nie. I wszystko mu zabraniało. Cudownie.

-Jeszcze kilka szklanek i zrobi się nie tylko kolorowo, ale i przestanie mnie wszystko boleć, więc może nawet będę zdolny do czegokolwiek - powiedział, po czym skinął na barmana, by ten dolał mu Danielsa. Mało kiedy był powoli, delektując się smakiem alkoholu. Wolał pić szybko, by później mieć czas na zabawę. A potem wracał do domu i wykończony siadał na kanapie, by upalić się jakimś zielskiem, które trzymał w domu. Możnaby powiedzieć mu że zachowuje się jak dzieciak, co przecież słyszał w porywach kilka razy w tygodniu - Ale z ciebie Piotruś pan! Lekkoduch! Niczym się nie przejmujesz! Masz wszystko w dupie! - No i taka była prawda. Obchodziło to jednak wszystkich, poza nim.
Przyjrzał mu się uważniej, przysuwając delikatnie, by ich twarze dzieliła mniejsza odległość. Muzyka zaczeła grać głośniej, a on najmniejszego zamiaru nie miał krzyczeć. Mimo wszystko, jakoś go wychowano. A to na pewno była jedna z zasad.
-A więc... stawiasz mi drinki, gdyż...? - zapytał, unosząc brwi.