Yaoi of Manhattan

- Wyładowanie energetyczne - odparował Ryu jakby nigdy nic. Może niezbyt inteligentna to odpowiedź, ale w końcu jakie pytanie taka odpowiedź, przecież nie będzie się każdemu napotkanemu spowiadał ze swojej historii życiowej i własnych niedociągnięć. - Coś co utrudnia i komplikuje mi życie - dodał po chwili odsuwając się od niego na bezpieczną odległość. Dopiero teraz zdołał w miarę się opanować i ocenić swoje szanse. Z osobą, której jego magia jedynie osmalała koszulę z pewnością ich nie miał. - Odkupię... - wskazał na poszarpane ubranie mężczyzny.

Ryu doskonale o tym wiedział i zgadzał się z nim pod każdym względem. Problem leżał w innej naturze. Przeczesał palcami włosy i wsunął dłonie w kieszenie spuszczając wzrok.
- Tyle, że ja nie wiem jak to zrobić - oznajmił szczerze. - Nie panuje nad tym... wolałbym tego nie mieć - uśmiechnął się krzywo. Magia przynosiła mu jedynie kłopotów. Nie wiedział jak ją ukrywać, co przyciągało do niego dziwne stwory łakome na jego magiczną aurę, a przypadkowe wyładowanie zabijały. - Dobrze, że tobie nic się nie stało - spojrzał mężczyźnie w oczy.

- Może dla ciebie władanie mocą, czy bycie innym wydaje się bułką z masłem - mruknął chłopak obserwując jego telefon. Cóż mógł się tego domyślić. Ostatnio miał pecha co do urządzeń. Do tej pory udało mu się z powodzeniem spalić i zatopić porshe upadłego, a teraz jeszcze zniszczył telefon kolejnego innego. Nie ma co.
- Powinienem dostać przydomek "niszczyciel elektroniki" - potarł swoje skronie. Głowa zaczęła mu odrobinę dokuczać jak zwykle zresztą podczas takich wypadków.  - Spróbuję kogoś znaleźć - dodał po chwili.

Ryu zastanowił się chwilę nad tym co powiedział mężczyzna. Może miał rację. Taki został stworzony...z pewnością chłopakowi byłoby łatwiej gdyby znał swoją przeszłość, ale nie pamiętał nic sprzed swoich 15 urodzin. Pokręcił lekko głową.
- Nie pozostaje mi nic innego jak polubić siebie - przyznał powoli. - Tylko bez kontroli jestem niebezpieczny dla zwykłych ludzi - dodał po chwili. - A tego polubić się nie da...

Chłopak nie potrzebował większej zachęty. Natychmiast schował się za mężczyzną szukając wzrokiem zagrożenia. Te stwory często się przy nim pojawiały i bardzo ciężko było mu się ich pozbyć, kiedy zwykłe sposoby zawodziły, zwyczajnie napuszczał ich jeden na drugiego i w przypływie omotania jego aurą magiczną (tak to sobie przynajmniej tłumaczył) rozszarpywały się na strzępy. Oczywiście... o ile miał tyle szczęścia.
Teraz w milczeniu obserwował wyłaniającą się sylwetkę stworka. Jego żółte oczy zwęziły się w małe szparki, a ostre zęby z przyjemnością zaprezentował im w całej okazałości. Ryu przełknął głośno ślinę zastanawiając się czy jego niedoszła ofiara sobie z nim poradzi. Postanowił jednak się nie wtrącać. Odsunął się od mężczyzny kilka kroków, by dać mu jakieś pole manewru i wciąż wodził oczyma za potworkiem.

Pierwszy raz był świadkiem walki istot pozaziemskich i musiał przyznać, że mimo brutalności wydała mu się w pewien sposób finezyjna. Ruchy mężczyzny zdawały się być pewne i silne, a człekokształtna istota odrobinę się gubiła, szamocząc w uścisku jego niedoszłej ofiary, a w obecnej kalkulacji wybawcy. Nie dość, że udało mu się go nie zabić to teraz jeszcze facet ratował mu życie. To stawiało go w niezbyt wesołej sytuacji. Bezbronność zaczynała go denerwować. Człekokształtny stwór zatopił zęby w ramieniu mężczyzny na co Ryu skrzywił się i odsunął niemal natychmiast, nie chcąc im przeszkadzać w walce.