Yaoi of Manhattan

- Muszę czegoś chcieć, żeby się odwiedzić? Jestem tutaj z własnej, nieprzymuszonej woli i wykazuję się dobrymi chęciami. Miło byłoby, gdybyś to docenił. Jeśli sobie życzysz, to mogę ci pomóc z tymi papierami. No.. Chyba, że kusząca jest dla ciebie wizja spędzenia tutaj nocy i zajmowania się nimi. - stwierdził, biorąc pierwszy lepszy plik kartek. Przejrzał je i uśmiechnął się pod nosem. - W sumie nic trudnego, a ślęczysz nad tym, jak nad tworzeniem tekstu do pieśni pochwalnej. - dodał, spoglądając na Azazela z błyskiem w oku. - To jak? Pomóc ci i wyskoczymy potem na miasto? - spytał, w widoczne dobrym humorze, co u niego było wręcz niespotykanym zjawiskiem. Ostatnio takie wypady do miasta przyprawiały go o lepszy nastrój, były czymś, o pozwalało mu się oderwać od zabijania, opieki nad ogarami piekielnymi i mnóstwem innych zajęć.

Usiadł na krześle naprzeciw biurka Azazela i zaczął zajmować się broszurami. W większości wystarczyło tylko przeczytać kilkanaście linijek tekstu napisanego makabrycznie małą czcionką, a potem podpisać się, ewentualnie zrobić papier z odmową, więc nie było to trudne zajęcie, ale odrobinę męczące. Po dłuższym czasie czytania takich drobnych druczków oczy zaczynały boleć, a obraz zlewał się, uniemożliwiając kontynuowanie pracy, w czego rezultacie było trzeba sobie zrobić krótką przerwę, by odzyskać możliwość normalnego widzenia.
- Jeśli mam być szczery, to owszem, ale nie jestem tutaj tylko z tego powodu. Trochę doskwiera mi brak towarzystwo, moje kontakty ostatnio się "wykruszyły". - stwierdził, zerkając na Azazela zaledwie przez sekundę.

- O ile impreza dla gejów cię satysfakcjonuje, to owszem coś mi się obiło o uszy. W przeciwnym razie zawsze pozostaje jakiś zadymiony bar. - stwierdził, wzruszając lekko ramionami, kiedy odłożył ostatnią kartkę w równym, pionowym rządku. Gdyby Azazel ładnie poprosił, to nawet by mu to raz dwa podzielił na odpowiednie grupy, ale z tym powinien już sobie sam dać jakoś radę. W końcu był dużym chłopcem i nie można było go lekceważyć.
- Wolę spędzać noce w towarzystwie. Picie do lustra to nie to samo. - mruknął, obserwując upadłego spod przymrużonych powiek.

Ciemnowłosy natomiast pojawiał się na takich imprezach, ale nie sypiał z każdym "chętnym". Zazwyczaj tylko flirtował i nie pozwalał na więcej niż kilka pocałunków i odrobiny macania. Zdecydowanie pokazywał dezaprobatę, kiedy ktoś podchodził i po prostu łapał go za krocze. Nie sypiał z nikim już od dawna, nie szukał łóżkowych przygód, rozkosznych uniesień, nie było mu to do niczego potrzebne, ale flirt raz na jakiś czas nie był niczym złym.
Szczerze? Dużo bardziej podobał mu się Azazel w tej koszuli i ciemnych jeansach, niż odstawiony jak na ślub, lub inną tym podobną okazję, kiedy to było trzeba zakładać garnitur i mieć wyprasowane w kant spodnie.
Polazł za upadłym, wywołując lekkie zdziwienie u sekretarki swoim jestestwem, bo w końcu nie wchodził do jego gabinetu, a jednak skądś się tam wziął.
- Schodami byłoby już szybciej. - mruknął, opierając się o ścianę w oczekiwaniu na windę. Niezbyt lubił nimi jeździć, zazwyczaj się zacinały, kiedy wchodził do środka, a wizja siedzenia i czekania na czyjąś pomoc nie była wyśmienita, jak można było się zresztą domyślić. Niby mógł się z niej przenieść w zupełnie inne miejsce, ale to było zbyt ryzykowne z kilku względów.

- Słyszałem, byłem tam nawet kilka razy, nie każdego wpuszczają. - mruknął wodząc spojrzeniem po wnętrzu auta i budynkach, które właśnie mijali. Dopiero teraz wbił wzrok w Azazela. - Drogo, nie kręci się tam byle kto, cóż, miejscówka w twoim stylu. - uniósł lewy kącik ust w czymś na kształt uśmiechu, chociaż tak naprawdę Ares bardzo rzadko się uśmiechał. Nie widział ku temu powodów, zostawała też kwestia wiecznie uśmiechniętych ludzi, których on namiętnie mordował.

- Wpuścili, ale łatwo nie było. Zadziałałem urokiem osobistym, jeśli można to tak nazwać. - stwierdził. Ciekawe co pomyślała by ta elita, która się zbierała wieczorami w "Interitum", gdyby dowiedziała się, że jej właścicielowi staje na widok mężczyzn. Sprawa pewnie szybko by się rozeszła, a facet miałby wyrobioną niezłą opinię. Chcąc nie chcąc zgodził się na propozycję Aresa i ten mógł wchodzić do lokalu kiedy chciał, a czasem zdarzało się nawet, że nie płacił za drinki. W końcu cały czas miał czym go szantażować.

- Nie domyślasz się jak może działać mój urok osobisty? - spytał z nikłym rozbawieniem, siadając obok Azazela. Spojrzał na niego z uwagą. - Można powiedzieć, że trochę za bardzo się napalił na mój widok, a ja to wykorzystałem do celów własnych. Nie wszędzie muszę mieć wtyki, a mały szantaż nie jest zły. - stwierdził. - Co? Zainteresowany tyłkiem właściciela tej budy? - uniósł lekko brew. Wyciągnął dłoń w kierunku upadłego i przejechał nią po jego szyi.