Yaoi of Manhattan

-Pewnie jesteś cholernie dobry w tym robisz...Jesteś osobą publiczną. Zapewne sporo osób o tobie słyszało...- palcem przesunął po ranie na dłoni rozmazując krew po skórze.
-Nie boisz się, że w końcu wyjdzie na jaw kim jesteś?- zapytał. Wiedział, że było straszne ciśnienie na ukrywanie istot nie magicznych. Powołano nawet specjalne władze, które miały pilnować by nie wyszło na jaw istnienie nie-ludzi. Jemu w zasadzie było wszystko jedno. Nie bardzo się przejmował czy jakiś niewtajemniczony człowiek dowie się, że jest smokiem, czy nie. Ale to tylko przez ten cały zlewczy sposób bycia Vipery. Zresztą... kto dzisiaj uwierzy w istnienie smoków?

Przez cały czas gdy ten opatrywał jego dłoń, nie spuścił wzroku z jego twarzy. Przyglądał mu się z zaciekawieniem.
-Dzięki, doktorku- mruknął uśmiechając się kącikiem ust. Na próbę zacisnął palce skaleczonej dłoni, po chwili spoglądając przez ramię i rozkładając skrzydła nad głową na pełną szerokość. Miały co najmniej z sześć metrów rozpiętości, jak nie więcej. Skrzywił się lekko czując nieprzyjemny ból, zaraz znów wracając spojrzeniem do wampira. Skrzydła powoli złożyły się na jego umięśnionych plecach by po chwili zupełnie zniknąć, pozostawiając na łopatkach świeże blizny.
-Mam do ciebie w tej sprawie dzwonić, czy dać na siebie namiary? Ciężko złapać mnie w mieszkaniu- zdrową dłonią zaczesał kosmyki włosów na tył głowy.

Wziął od niego wizytówkę podnosząc się z krzesła. Zmarszczył lekko brwi, odczytując z kartonika dane.
Podszedł do stolika na którym leżał jakiś długopis i przykucnął kładąc wizytówkę na stole. Na jej odwrocie napisał swój numer telefonu, podpisując się zamaszystym 'Drago'. Podniósł się odwracając do lekarza i oddając mu wizytówkę, uśmiechając się kącikiem ust.
-Tam jest łazienka- ruchem głowy wskazał na drzwi w niewielkim przedpokoju.

-A co z zapłatą?- zapytał krzyżując ręce na piersi.
-Nie mów, że pofatygowałeś się tu za darmo- uniósł jedną brew w geście zdziwienia.

Zmrużył lekko powieki, spoglądając na jego dłoń. Nienawidził mieć długów wdzięczności. Westchnął jednak i uścisnął jego rękę, zaraz przenosząc spojrzenie na jego oczy.
-Wracasz teraz do pracy?- zapytał przechylając głowę, przyglądając mu się nagle z jawnym zaciekawieniem.
-Bo jeśli nie, może dałbyś się namówić na drinka?- zapytał, wciąż nie puszczając jego dłoni, jakby chciał go zatrzymać. Może i to prawda? Dzień właśnie chylił się ku końcowi, a Drago nie miał w zwyczaju spędzać samotnie nocy- jakkolwiek by to brzmiało.

Skinął lekko głową, puszczając jego dłoń i uśmiechając się kącikiem ust. Ręką wskazał mu wygodną, skórzaną kanapę stojącą przed dużym telewizorem.
-Czego się napijesz?- zapytał podchodząc do barku. Można było tam znaleźć niemal każdy rodzaj alkoholu. Dla siebie Drago wyciągnął koniak, już miał otworzyć butelkę, gdy nagle się rozmyślił.
-Ewentualnie mam piwo w lodówce- mruknął odwracając się do wampira.

Zamknął barek i wszedł do kuchni, która była oddzielona od salonu wysoką ladą. Wyciągnął z lodówki dwa piwa i wszedł z nimi do salonu, podchodząc do wampira. Nie przejmując się czymś takim jak otwieracz, otworzył ręką jego butelkę, podając mu zaraz piwo.
-Trzymaj- mruknął, z przyjaznym uśmiechem. Swoje piwo również otworzył i upił zaraz kilka łyków. Opuszczając butelkę skierował spojrzenie na okno. Słońce już niemal zaszło na horyzoncie. Zastanowił się chwilę, przenosząc wzrok na wampira.
-Chodź- powiedział w końcu, ruchem głowy nakazując iść za sobą, ruszając w stronę niewielkiej klatki schodowej prowadzącej na dach. Nie czekając na Diego wszedł po kilku stopniach i gdy dotarł do klapy w suficie, jednym ruchem odrzucił ją, by odsłonić wejście na ogromny, zajmujący całą powierzchnie dachu ogród. Tutaj nie dochodziły nieprzyjemny zapach miasta, spalin, śmieci, a wszędzie pachniało kwitnącymi, kolorowymi kwiatami, które w tej chwili oświetlane były niewielkimi lampkami solarnymi i ostatnimi promieniami słońca. Oprócz ogrodu, żwirowych alejek, bujanych ławek i drewnianego stołu pod drewnianą altaną znajdował się tu ogromny, podświetlany basen. Dwie jego krawędzie były jednocześnie krawędziami dachu.
Vipera stąpając bosymi palcami po trawie podszedł do drewnianej ławki i z westchnieniem opadł na nią, akurat w momencie gdy słońce schowało się, pozostawiając tylko lekko zaróżowione niebo.

-Mhm- mruknął uśmiechając się kącikami ust, upijając piwa.
-Większość kwiatów które tu widzisz utrzymuje się tu tylko dzięki mojej magii- ruchem dłoni wskazał kępkę konwalii, które już dawno powinny przekwitnąć.
-Ale cała reszta została zrobiona moimi rękami... oprócz basenu. Basen już tu był- zaśmiał się chrapliwie. Drago nie pozwolił żadnemu architektowi ani projektantowi mieszać się w swój prywatny raj.