Yaoi of Manhattan

Przestał zdziwiony. Już dawno nie poszło mu tak banalnie łatwo. Ten anioł był naprawdę kiepski. Piekielnie. No ale przecież nie będzie narzekał. Oto jak się sprawia nowych sługusów, proszę państwa.
-Jak miło - powiedział, posyłając mu uśmiech, który nie mówił tylko "teraz jesteś mój", ale i "jeżeli coś wykombinujesz to zrównam cię z ziemią", plus wszystkich których kiedykolwiek znaleś, ale to trudno byłoby już upchnąć w jednym uśmiechu.

-Zgadłeś - powiedział, uśmiechając się. Był podstępny, wiedział, co kogo skusi. Jedni lecieli na forsę, inni na kobiety czy mężczyzn, jeszcze inni woleli szybki samochód. Jednak najwięksi słabeusze poddawali się bez podania swojej ceny. Po prostu, byli zbyt słabi, by przetrwać chociażby etap pierwszy negocjacji, zwany torturami. Lu powinien pomyśleć nad nową nazwa, bo te całe "negocjacje" nie oddawały w pełni tego, co się działo. Cóż, takie życie. - Ale zawsze możesz mnie jakimś jeszcze obdarzyć. Nie zapomnij tylko dodać na końcu "panie".

-Pocieszę się. Jesteś słaby, złamałeś się po trzydziestu sześciu sekundach. Dla nieba i tak nie byłbyś żadną pomocą. U mnie masz ciepłą posadkę i wcale nie musisz schodzić do piekła. Czy to nie wspaniałe? - zapytał, z udawanym entuzjazmem. Owszem, że było to wspaniałe. A przynajmniej zdaniem Lucyfera. Chłopak dostał od niego szansę i powinien ją wykorzystać. tutaj przynajmniej może się wykazać.

-Ja też nie chciałem odchodzić z nieba, ale czasami jesteśmy skazani na coś, o czym wcześniej nie mysleliśmy. I wyobraź sobie, że czasami tak jest lepiej. Spójrz na mnie, nigdy nie byłem potężniejszy.
To akurat prawda. Jeżeli można mówić o tym, co komu wyszło na dobre, to wygnanie Lucyfera z nieba było tym, co wyszło mu na dobre. Może i musiał zbierać się przez długi okres czasu, ale teraz był wielki, teraaz był nie do zdarcia i nikt nie mógł mu tego odebrać.

-Wygnany nie przydasz mi się wcale. Będziesz moim szpiegiem w niebie, dlatego że wciąż jesteś skrzydlaty.
To było chyba jasne, prawda? Chłopak lepiej niech nauczy się dobrego aktorzenia, bo w przeciwnym razie zleci bardzo nisko, a Lu raczej już tam go nie będzie potrzebował bez skrzydełek. Cóż, był bezduszny, ale kogo to obchodziło? Bo na pewno nie jego.

-Pakt z diabłem, to ciekawe - powiedział, unosząc kącik ust. Jeżeli Oliver zostanie strącony z nieba, Lucyfer sam go zabije. Po co mu w piekle ktoś taki, skoro nie będzie mógł donosić? Był za słaby, by być upadłym. Szybciej zostanie pożywieniem dla wilkołaków czy wampirów. Podobno anielskie mięso jest całkiem niezłe. Tak słyszał od znajomego wilkołaka. Brzmiało niedorzecznie, lecz prawdziwie.

-Jedna uwaga, jeżeli spróbujesz czegokolwiek przeciwko mnie, jeżeli zdradzisz mnie, mój szpiegu... zginiesz w męczarniach. A ja się dowiem, co knujesz. Zawsze wiem.
Szczególnie teraz, kiedy niedawno jego brat zdradził go tylko po to, by słychać mdłych arii operowych, co do te pory rozśmieszało Lucyfera, nie miał zamiaru pozwolić sobie, by ktoś go wykiwał.

-Wszystkiego co możliwe. Co zamierza, kiedy, jak, jaką nosi bieliznę jeżeli uznasz to za potrzebne - powiedział, przewracając oczami.
Liczył się każdy szczegół, oprócz tego, że pewnie i tak Lu zniszczy go przy pierwszej lepszej okazji, to przynajmniej trochę się nad nim poznęca zanim do tego dojdzie, czyli będzie właśnie tak jak być powinno.